در ابتدا سفر سه روزه به ایرانشهر و قصر قند انجام شد. در این سفر بازدید از منازل تعدادی از بیماران اعصاب و روان تحت پوشش سازمان بهزیستی، دیدار با مسئولین سازمان بهزیستی قصر قند، مسئول مرکز بهداشت قصرقند، فرماندار قصرقند، معاونت اجتماعی و معاونت علوم پزشکی ایرانشهر انجام شد. و همچنین جلساتی با بهورزان قصرقند و کارشناسان روان دانشگاه با هدف یک ارزیابی سریع از بیماران اعصاب و روان مزمن بعمل آمد. و مشخص شد که استان مشکلاتی از قبیل کمبود خدمات روانپزشکی مثل دستیابی به بخش بستری و روانپزشک دارد و از طرفی سازمان بهزیستی که متولی بیماران اعصاب و روان است. به دلیل کمبود امکانات تشخیص و سطح آگاهی،پرونده را بدون تشخیص صحیح بلکه به قصد حمایت مالی تشکیل می‌دهند و در بازید از منزل بیماران متوجه شدیم که دو نفر یا بیشتر در خانواده بیمار اعصاب و روان متوسط تا شدید وجود دارد که یا تحت درمان نیستند و اگر هستند مقطعی بوده و آگاهی خانواده نسبت به اهمیت درمان دارویی بسیار پایین است. و مراکز درمانی که معمولا در کرمان ، شیراز و یا بندرعباس است مستلزم صرف هزینه بالایی است بنابراین پیگیری درمانی انجام نمی‌شود.
ضمن نشستی که با اداره سلامت روان وزارت بهداشت با حضور آقایان دکتر حاجبی مدیر کل و دکتر جمالی و خانم دکتر محمدی برگزار گردید مقرر شد برای مداخله طرحی ارائه شود.
جلسات متعددی با حضور اساتید دانشگاه و انجمن برگزار گردید تا مدلی جهت مداخله و پایداری خدمات طراحی نماییم سپس پروتکل اولیه برای آموزش بهورزان و کارشناسان محلی آماده شد.
در مراجعه بعدی به همراه 5 نفر تیم تخصصی جهت اجرای مرحله اول برنامه که آموزش بود در ایرانشهر مستقر شده و سپس اولین جلسه با حضور 80 نفر از خانواده‌های بیماران اعصاب و روان برگزار گردید.
برای نیاز سنجی و تهیه کتاب آموزشی برای کارشناسان، مصاحبه کیفی با اعضا خانواده و روانشناس و مسئولین مرکز بهداشت و سازمان بهزیستی قصر قند ها انجام گرفت و نیازها ثبت گردید.
در این کتابچه هدف بر این بوده که بهورزان مهارت هایی را برای مصاحبه و تشخیص هایی که حداقل بتوانند بیمار را در خانواده شناسایی کنند و آنها را به مراکز درمانی متناسب با شرایط بیمار ارجاع بدهند بیاموزند.
