بنام آن که جان را فکرت آموخت
از آنجا که معمولا اختلال اسکیزوفرنیا بصورت ناگهانی بروز میکند،معمولا خانواده دچار شوک،حیرت،ناباوری،و انکار خواهند شد. به ویژه بروز علائم مثبت و منفی خانواده را دچار آشفتگی مضاعف می نماید.بدیهی است پذیرش واقعیت برای آن ها نیاز به زمان و حمایت تخصصی دارد.اصرار در پنهان کردن شرایط از دیگران نشانه احساس شرم و نگرانی از قضاوت آنان است.که البته با فشار روانی زیادی همراه است.تا کنون تحقیقات زیادی در این مورد انجام شده است. نتیجه بعضی ازاین تحقیقات که در ایران انجام شده نشان می‌دهد که یکی از مهمترین مسائلی که خانواده‌های بیماران را دچار تنش و آزار میکند،انگ زدن یا استیگما است. انگ موجب دل آزردگی،احساس شرم و گاهی احساس گناه و در نتیجه انزواگزینی آن ها می‌شود.
مراقبت ازبیمار اسکیزوفرنیک با دشواری‌های زیادی همراه است. از جمله مقاومت برای مصرف دارو، که معمولا به دلیل علائم مثبت بیماری است (بطور مثال صداهایی که بیمار در سر خود می‌شنود او را برای مصرف دارو منع و گاه تهدید میکند)و اعضای خانواده را خسته و فرسوده میکند.و همچنین بروز علائم منفی بیماری که موجب رفتار‌های عجیب و نامعقول بیمار می‌شود نیز برای خانواده بسیار سخت و طاقت فرسا هست.لذا مراقبین و اعضای خانواده بیمار دچار خستگی مفرط جسمی و نگرانی و دل مشغولی ذهنی می‌شوند.البته بعضی از اقدامات حمایتی وتخصصی از سوی سازمان‌های دولتی و مردمی و می‌تواند در جهت بهبود شرایط بیمار و کاهش رنج خانواده بیمار بسیار مفید و موثر باشد.
دکتر فرنگیس کاظمی
هیات علمی دانشگاه علامه طباطبائی
عضو هیات مدیره انجمن احبا